به گزارش صراط صداوسیمایی که به تعبیر امام راحل(ره) قرار بود دانشگاه عمومی باشد، به چنان حال و روزی افتاده که اوضاع نابسامانش صدای دوست و دشمن را درآورده است! از تولید سریال های کم مخاطب و آنتن پُرکن گرفته تا دعوت از عناصر حاشیه ساز و مساله دار به بهانه تحقق شعار دولت ساخته وفاق در برنامه های زنده گفت و گو محور، همه و همه نشان از این حقیقت تلخ دارند که به راستی این رسانه دچار بیماری مزمن بوده و ظاهرا علاجی هم از سوی مدیران و تصمیم گیران فعلی، برای رهایی از آن وجود ندارد!
در این بین گویا حمله رژیم حرامزاده صهیونی به ساختمان شیشه ای صداوسیما سبب خیر برای دست اندرکاران آن شد و موجب گردید تا مدیران رسانه ملی با پناه بردن در پشت واکنش شجاعانه بانوی مجری شبکه خبر "سحر امامی" و جان باختگان آن حمله ناجوانمردانه، بر ضعف خود چه در عرصه خبررسانی جنگ ۱۲ روزه و چه در حیطه برنامه سازی مطلوب، به میزان قابل ملاحظه ای ماله بکشند.
از طرف دیگر، دعوت از عناصر معلوم الحال، عمدتا بازداشتی و فعال در فتنه های گوناگون و در نقطه مقابل برخی از مجری بلاگرهای تندروی وابسته به مدیران رسانه ملی در آنتن زنده و اعطای تریبون به ایشان به بهانه ترویج وحدت و وفاق و تکثر آرا، نه تنها رضایت مخالفین رسانه ملی را جلب ننمود و آنان را برای آشتی با تلویزیون ترغیب نکرد، بلکه موجب شد تا با طرح نظریاتی شاذ و اتهاماتی سنگین - نظیر آنچه مصطفی کواکبیان درباره کاترین شکدم و ارتباط نامتعارف با جمعی از مقامات کشور بیان نمود! - خوراک تبلیغاتی ویژه ای برای رسانه های اپوزیسیون و کانال های ضدانقلاب فراهم شود!
جالب اینجاست که رسانه به اصطلاح ملی در اقدامی خلاف مصالح انقلاب، به جهت جلب نظر مخاطب عوام مجددا دست گدایی به سمت افرادی دراز کرده که در جریان آشوب های سال ۱۴۰۱ و فتنه زن.زندگی.آزادی صراحتا از همکاری با تلویزیون انصراف دادند و هر چه از دهانشان در می آمد، حواله ارزش های اسلام و نظام نمودند! ای کاش مسئولین ناتوان صداوسیما و در راس آن، پیمان جبلی، در واکنش به این حجم از ناکارآمدی و ضعف کارکردی، صحنه را داوطلبانه ترک کرده و عرصه را برای کاردانان و کاربلدها خالی کنند تا شاید در آینده نه چندان دور، رسانه ملی به جایگاه اصلی خود بازگشته و به رسالت اصلی خود بازگردد.
